Joep Eijkens gaat nooit de deur uit zonder camera. Er valt onderweg zoveel te zien dat hij wil vastleggen – van bijzondere mensen tot rare plekken, van mooi licht tot kauwen in een kloostertuin. Voor Brabant Cultureel maakt hij deze rubriek waarin tekst en fotografie worden gecombineerd.
Door Joep Eijkens
Nog nooit was ik er zo dichtbij geweest, bij de Amercentrale. Mijn dochter moest er zijn voor haar werk. En omdat het met het openbaar vervoer vanaf Tilburg een lange reis was, bracht ik haar met de auto.
Totnogtoe kende ik de Amercentrale alleen als het indrukwekkend silhouet van koeltorens en rokende schoorstenen aan de horizon, gezien vanaf de snelweg of vanuit de trein bij Moerdijk. Nu maakte ik van de gelegenheid gebruik om het enorme complex van dichtbij te bekijken, bijna letterlijk onder de rook ervan te lopen. Maar nieuwsgieriger was ik naar het uitzicht op de Biesbosch. Nauwelijks was ik bij de naar Oosterhout leidende Amertak gekomen of daar vloog al een visarend over.
Bij de Amer zelf zag ik op een pier een man zitten met zijn hond, beiden kijkend over de rivier. De man vertelde dat de hond acht jaar oud was en dat hij hem ook acht jaar geleden gekocht had. “Op m’n eerste vrije dag na mijn pensioen.” Sindsdien liepen ze bijna dagelijks naar dit plekje aan de Amer. De luchten, het water, de schepen, de vogels, het ging nooit vervelen. En terwijl de man vertelde, keek de hond hem met zijn scheve kop aan en kreeg al snel een snoepje. Ze waren een onafscheidelijk tweetal. Er kwamen schepen langs met namen als Vechtland en Utopia XL. En een Post.nl -bootje met een postbode die op de achterplecht zat te zonnen. Ook de toeristen op de rondvaartboot, de meesten al grijs van haar, hadden het wat dat betreft getroffen.
Maar de visarend liet zich niet meer zien.
Man en hond aan de Amer. Foto Joep Eijkens.
© Brabant Cultureel – juni 2016