De hoofdrol van Werther door Opera Zuid is voor Charlotte

Opera Zuid heeft zichzelf opnieuw uitgevonden. Met Waut Koeken als nieuwe intendant treedt het operagezelschap een nieuw tijdperk binnen en met ‘Werther’ van Jules Massenet geeft het gezelschap een sprankelend visitekaartje af. Ondanks dat door de casting ‘Werther’ niet de hoofdrol lijkt te hebben, is deze opvoering zeker geslaagd.

door Camiel Hamans

Opera Zuid, het eigen Limburgs-Brabantse operahuis, is vernieuwd. Dat wordt al duidelijk voordat de voorstelling begint: geen minuscuul vouwblaadje als programma meer, maar een normaal boekje met alle informatie. En ook als het doek opengaat blijkt de voorkeur voor komische drolligheden of oubollige aankledingen uit de vorige periode verdwenen. Een doorzichtig, abstract decor met wat aan Matisse herinnerende, transparant witte boomblaadjes. Met de nieuwe intendant Waut Koeken blijkt het ongelukkige Van Kralingentijdperk definitief afgesloten.

Hitstatus
Koeken, al gepokt en gemazeld in het operamanagement voordat hij naar Opera Zuid kwam, kondigde prikkelend repertoire aan en intensieve aandacht voor jong talent. Dat maakt de Werther, die vrijdag 10 november 2017 in première ging, meer dan waar. Hoezeer de opera’s van Jules Massenet (1842-1912) ook tot de meest uitgevoerde behoren – en hoe vaak Werther ook wordt opgevoerd, het werk heeft nooit hitstatus bereikt en blijft als moeilijk gelden, zowel voor publiek als uitvoerenden.

Ook de belofte om met jong talent te werken maakt Koeken waar: als debuterend operadirigent Pieter Jelle de Boer, ondanks zijn Friese naam een echte Geldroppenaar die nu zijn tijd verdeelt tussen Parijs en Nederland, Limburgs IVC-laureaat Florieke Beelen als Charlotte en de jonge, nog niet zo lang in Maastricht afgestudeerde, Anna Emelyanova als haar jongere zusje Sophie.

Ademtocht
Toch is het niet allemaal botertje aan de boom in deze nieuwe Werther en dat ligt aan de jongeman zelf. Bij Goethe is hij een dweper en stalker. Dat is hij bij Massenet ook, maar in deze enscenering nauwelijks. Dat ligt niet aan de prima regie van de eveneens nog jonge en in Maastricht opgeleide Sybrand van der Werf. Het is de te kleine stem van Eric Fennell, een mooie lyrische tenor, maar die niet ver genoeg draagt. Op rij 11 lijkt het of hij de hele voorstelling zingt op de laatste ademtocht van een stervende, iets wat hij pas aan het eind van de avond hoeft te doen.

Jammer, deze miscast. Zeker wanneer bedacht wordt dat in dezelfde voorstelling de Nederlandse tenor Marcel Reijans zit, die in het biografische deel van het programmaboekje ‘Rerijans’ genoemd wordt, wellicht als voorbode van een heropneming van de rol door hem. Reijans, nu samen met Opera Zuid-oudgediende Marcel van Dieren opkomend in komische Rozencrantz en Guildenstern-intermezzi, neemt een huis aan ervaring mee in het lyrische vak en heeft, ondanks dat hij wat ouder is dan de gemiddelde Opera Zuidzanger, zoveel kracht en leven in zijn stem dat met hem als Werther de avond slechts in superlatieven had kunnen eindigen.

Desondanks eindigt de avond niet in mineur. De philharmonie zuidnederland klinkt alsof het orkest al tientallen jaren samenspeelt. De prachtige soli van concertmeester Lei Wang en celloaanvoerder Gabriel Arias Luna stijgen als wierook op uit de orkestbak en vooral de jonge dames maken een feest van de opera. Anna Emelyanova zingt als was ze inderdaad een fris jong ding, maar vooral mezzosopraan Florieke Beelen blijkt meer dan de aangekondigde aankomende ster. Zij draagt de voorstelling. Terecht dan ook dat niet Werther, maar zij als laatste applaus komt halen. Elle vaut le détour, of beter nog le voyage, zoals een Michelingids het zou zeggen.

Opera Zuid: ‘Werther’, nog te zien:
14 november Eindhoven, 25 november ’s-Hertogenbosch, 2 december Breda en 7 december Tilburg.

Meer informatie bij Opera Zuid

 

© Brabant Cultureel 2017