Ontmoeting met Vinnie

(foto)column door Joep Eijkens •

Het begon bij het Wilhelminakanaal met een verkeersbord dat iets te maken had met Jezussen. En het eindigde met twee hakenkruizen. Maar voor de rest genoten we volop van onze herfstwandeling naar het Galgeven. Wat mede te danken was aan onze ontmoeting met Vinnie Voet, een goedlachse Vlaamse van veertig lentes, afkomstig uit de buurt van Mol. We waren haar al eerder die middag tegengekomen onder een van de snelwegviaducten van knooppunt De Baars: een vrouw met een knijper en een grote vuilniszak waarin zij ingedeukte drankblikjes en andere rommel dumpte. Een uur of wat later bij het Galgeven zagen we haar voor de tweede keer, nog altijd rommel opruimend, al viel het volgens haar hier in de bossen nog mee. Ze vertelde dat ze ’s avonds naar een concert zou gaan in poppodium 013 en had besloten zich in afwachting daarvan nuttig te maken. Bij café Zomerlust had ze een knijper en vuilniszakken meegekregen.

Volstrekt onbekende Britse zanger

Op onze vraag wie er optrad in 013 riep Vinnie enthousiast “Frank Turner!” en liet meteen op haar smartphone een liedje horen van de ons volstrekt onbekende Britse zanger. Ook toonde ze een tattoo op haar linkerarm: een vogeltje en de tekst ‘keep having dreams’ uit een ander lied van Turner. Al snel volgden de ene na de andere naam van geliefde groepen en artiesten. Zo is zij steevast present bij ‘Ayreon’, een muziekproject van Arjen Lucassen, de vroegere gitarist van de Tilburgse hardrockband Vengeance.

‘Postrock’ bleek haar favoriete genre, maar ook van de Canadese band Mystery, die in de symfonische rock-hoek opereert en in 2023 nog in 013 stond, is ze idolaat. En het verbaast niet te horen dat zij en haar vriend al jaren lang trouwe bezoekers zijn van het fameuze festival Roadburn. Hun slaapadres in Oirschot hadden ze al geboekt voor de editie van volgend jaar. Ze had trouwens ook een tijd geschreven en gefotografeerd voor het Belgische metal-blad Mindview.

Dumper in plaats van opruimer

Ja, ook in de Kempen, haar eigen woonomgeving, ruimt ze onderweg rommel op, maar het gaat er ambtelijker toe en je moet uitkijken voor een boete als ze je aanzagen voor een dumper in plaats van een opruimer. Het was ondertussen begonnen te miezeren. We wensten haar een mooi concert en vervolgden onze weg.

Toen we een half uur later de bebouwde kom weer bereikten, zag ik op de muur van een parkeergarage twee hakenkruizen gekalkt met bordkrijt. Eén ervan ging vergezeld van het woord GAS en 013. Naar en akelig. Een stuk verderop stond nog steeds het verkeersbord dat suggereerde dat het verboden was het kanaal in te rijden. Met daaronder de al even absurde tekst ‘Uitgezonderd Jezussen’. Een man die z’n hond uitliet wist het wel: het verbod geldt niet voor mensen die over het water kunnen lopen. Maar ja, het bleef een raadsel. Eenmaal thuis vroeg ik mij af of ik die hakenkruizen niet weg moest vegen. Ik heb een poging ondernomen, maar veel verder dan vervagen kwam ik niet.

(Met dank aan Lauran Wijffels)

Meer fotocolumns van Joep Eijkens op Brabant Cultureel

© Brabant Cultureel 2024