Er bestaat muziek in eindeloos veel varianten, soorten maten. Sanne Rambags loopt voorop waar het gaat om muziek die streeft naar rust, eenvoud en ‘stilte’. Zij doet dat niet alleen zelf als scheppend en uitvoerend musicus, maar ook door met haar CD-label een podium te bieden aan gelijkgestemden. En met succes.
door Camiel Hamans
Muziek is er voor elke gelegenheid: voor het voetbalstadion, voor de late uurtjes, voor de oorlog, voor de meezingkroeg, maar ook voor de stilte. Sanne Rambags (Goirle 1994) is het uithangbord van deze laatste stroming. Als improviserend vocalist, tekstschrijver en componist, maar ook als producent en label manager. Ze brengt niet alleen haar eigen werk aan de man, maar ook dat van gelijkgestemden.
Exotische klankschalen zijn niet nodig
Zij en haar doorgaans vrouwelijke collega-vocalisten maken geen muziek die een festivalweide laat opspringen of die tot zingende saamhorigheid moet leiden, zij mikken op het innerlijk. Hun muziek is niet opzwepend, maar kalmerend, niet gecompliceerd maar een toonbeeld van eenvoud. Muziek die de stilte wil benaderen, die de luisteraar de rust van bos, natuur en voortdurend golvende zee wil brengen, muziek die in feite een contradictie is, want geluid om geluidloos te worden. Daarvoor zijn geen exotische klankschalen nodig of in de hoge Alpen gevonden koebellen, gewoon een goede stem en een gitaar, piano, of een paar violen, rustig slagwerk of zelfs een ordinaire accordeon voldoen.
Jazz noemen sommige critici dit genre, maar vergeet dan alsjeblieft dat deze muziek zou moeten swingen of dat dissonanten gewenst zijn. Bij deze muziek gaat het om rust, om verinnerlijking, zoals bij de gregoriaanse metten van de monniken van Chevetogne, maar dan kleiner, ingetogener, en niet op een bovenwereld gericht, maar juist naar de kleinst mogelijke binnenwereld.
En tekst is evenmin per se nodig, geïmproviseerde brabbeltaal kan, maar ook gedichten zijn bruikbaar, in het Engels, Nederlands, Frans of welke taal dan ook. Zelf geschreven of geleend, het doet er niet toe, als het resultaat maar meeslepend rustgevend is.
Annabel Laura
De Eindhovense Annabel Laura (1990), die al in 2017 haar eerste album uitbracht, werkte de afgelopen jaren samen met de groep Under the Surface van Sanne Rambags, Joost Lijbaard en Bram Stadhouders en heeft zich tot een volwassen stille jazz-stem ontwikkeld. Dat blijkt uit haar recente CD Java Moon waarmee zij eer bewijst aan haar Indische roots. Annabel Laura schrijft en zingt in het Engels. Kenmerkend voor haar is een tekst ‘The trees speak’ met de veelzeggende strofe: ‘Soothe, soothe the pain // with your bark // and with your spirit // help me find.’
Sylvie Klein
In eenzelfde sfeer zingt ook Sylvie Klein die na een opleiding aan het Fontys Conservatorium en vervolgens aan de Haute École de Musique te Lausanne nu deelneemt aan het Noord-Brabantse talentonwikkelingsprogramma Music Hub Brabant. Haar CD Oxeon, Somewhere far, genomineerd voor een Edison Klassiek, is al bijna een jaar oud, maar blijft fris. Klein werkt op deze CD samen met accordeonist Lea Gasser die zij ontmoette op de eerste dag dat ze in Lausanne haar masterstudie jazz begon.
Sylvie Klein schrijft en zingt in het Frans, Engels en Nederlands, zoals in ‘Ergens ver weg’, dat de rustieke sfeer bezingt van een berghut waarin twee vrouwen met hun kat leven en dansen tot de haan kraaiend de ochtend aankondigt. ‘Niemand anders nodig // geen zorgen, geen pech //Dansen dag na dag // Draaien, draaien om het vuur // tot de avond valt // ver weg’. Was het leven maar zo eenvoudig, maar het blijft natuurlijk heerlijk om erover te fantaseren en dan weg te dromen met de stem van Sylvie Klein op de achtergrond.
Jasmien Geijsels
Een ander product uit de stal van Sanne Rambags of beter, van haar label Sonna, is de CD Imprints van het Belgische trio Elsiris, gevormd door en rond Jasmien Geijsels (Aarschot 1994). Elsiris kent een hoogst ongewone bezetting: piano, Jasmien zelf, flugelhorn bespeeld door Pierre-Antoine Savoyat en Ėlie Goulème, drums.
Anders dan verwacht van een flugelhorn blijft het geluid zeer ingetogen. Het zijn eerder melancholie en introversie die overheersen. De teksten, alle in het Engels met titels als ‘To open an eye and close another’ zijn van de hand van Jasmien Geijsels en op een na ook allemaal door haarzelf gezongen.
Sonna records en Sanne Rambags hebben echter nog veel meer noten op hun zang, zie daarvoor www.sonnarecords.com en www.sannerambags.com
Voor de CD ‘Java Moon’ en info over Annabel Laura: www.annabellaura.com
Meer over Sanne Rambags op Brabant Cultureel
Beeld voorpagina: frame uit video Breath by Breath, één van de nummers op Java Moon. Bron > YouTube
© Brabant Cultureel 2024