(foto)column door Joep Eijkens •
Al of niet met mijn vrouw wandel ik graag op de Regte Heide en in de daarachter gelegen bossen tegen de Belgische grens. Meestal maak ik hetzelfde rondje, maar nooit ziet de natuur er hetzelfde uit. Ook dingen die ik al zo vaak gezien heb, blijven boeien. Zoals die ene open plek in het bos die me bij schuin invallend licht altijd aan een oud kerkinterieur doet denken. De bomen die er staan, zijn al jaren aangetast door grote grijze zwammen, maar krijgen nog elke lente nieuwe groene bladeren. Een paar dagen geleden was ik er weer en terwijl ik een foto maakte hoorde ik mijn vrouw zeggen dat er een stukje verderop iets merkwaardigs te zien was.
Met mijn omhoog gerichte blik was ik er misschien onwetend aan voorbij gelopen. Wat ik zag, had op het eerste gezicht iets van een soort heksenkring, maar dan niet van paddenstoelen maar van takkenbossen. Dichterbij gekomen bleek de kring de vorm van een hart te hebben. In het midden daarvan waren zes letters gelegd, ook weer met takken, en die vormden het woord LIEFDE. Een kunstwerk? Die pretentie straalde het object niet uit. Al dacht ik wel even aan de Tilburgse openluchtexpositie Lustwarande die ditmaal in het teken staat van ‘hout in hedendaagse sculptuur’. Dit houten hart hier was in die zin verrassender doordat het onaangekondigd opeens opdook tussen de bomen. Wie had het gemaakt? Een groep, een enkele persoon? En wat had de maker(s) gedreven?
Zonder antwoord liep ik verder, denkend aan andere houten harten, harten die verliefden vroeger in bomen kerfden, samen met hun initialen of namen. En thuis luisterde ik nog naar dat aparte, ietwat droevig klinkende liedje van De Poema’s ‘Mijn Houten Hart’…
Meer fotocolumns van Joep Eijkens op Brabant Cultureel
© Brabant Cultureel 2024