door Arnold Verplancke
Dit wordt een elitair verhaaltje. Ik waarschuw u maar. Deze week woensdagavond wilde ik gaan luisteren naar Thomas Oliemans. Begeleid door Amsterdam Sinfonietta zou hij in Theaters Tilburg Franse chansons zingen. Ik bedoel in de concertzaal, die vroeger concertzaal heette, toen plotseling Theaters Tilburg en nu weer concertzaal. Ik sluit niet uit dat het over een paar jaar Kultureel Sentrum T wordt; hoewel, dat hebben we eigenlijk ook al gehad.
Bariton Oliemans dus, een mooie zanger die onlangs ook te zien was in Podium Witteman. Maar helaas, de nieuwe coronaregels van de regering gooiden weer eens roet in het eten. Na 17.00 uur geen cultuur meer. Dus liet Tilburg alle kaarthouders weten dat het feest niet door ging. Jammer.
Matinee
Ik dacht nog even: waarom zouden ze er geen matinee van maken? Dat mag wel. Maar met die vraag heb ik de directeur niet lastiggevallen. Ervaringen elders leren niettemin dat er met name bij een ouder publiek veel belangstelling bestaat voor middagvoorstellingen. Dan hoeven de senioren niet in het donker terug naar huis of op de bus te wachten. Bovendien, in deze tijd van thuiswerken zijn er ook genoeg mensen die ’s middags naar het theater zouden kunnen en hun klus dan ‘s avonds afmaken voor de baas of als zzp’er.
Ik vervolg mijn ervaringen. Voor volgende week vrijdag had ik kaartjes gekocht voor de Nationale Opera in Amsterdam. Daar stond een nieuwe versie van de populaire opera La Traviata op het programma. Natuurlijk kreeg ik ook vanuit de hoofdstad bericht dat de voorstelling moest worden afgelast. Maar daarbij de mededeling dat alle avondvoorstellingen zouden worden omgezet naar de middag. Weliswaar voor een kleiner publiek, want ook daar heeft de regering een limiet gesteld. Voor die matinees moest je wel opnieuw boeken. Mijn snelle reactie bleek succesvol: alsnog nieuwe kaartjes voor La Traviata.
Berlijn
Is dat nou allemaal wel nodig? Die vraag plaagt mij steeds meer als ik over de landsgrens heen kijk. Nadat Rutte en De Jonge de cultuur na vijf uur in de ban deden, viel mijn oog op een concertreisje naar Berlijn, met de mij bekende reisorganisatie Musico. Ik heb nog snel last minute geboekt en tot mijn aangename verrassing ging alles in de Duitse hoofdstad door. Ik heb er in vijf dagen twee mooie concerten, een klassiek ballet en een opera gezien en gehoord. In soms volle en altijd goed gevulde zalen, zonder enige limiet. Wel moest je tijdens de gehele uitvoering een medisch mondkapje (FFP2) ophouden. Dat deed ook iedereen netjes. En bij de ingang werden QR-code en paspoort serieus gecontroleerd. Binnenkort geldt daar bovendien 2G. Maar geen probleem voor volledig gevaccineerden: volle zalen en genieten maar.
Het heeft weinig zin om de evenementen hier te recenseren. Wel wil ik mijn bewondering uitspreken voor de prachtige Philharmonie, zowel qua vorm als akoestiek. De zaal deed me een beetje denken aan het Muziekgebouw in Eindhoven, maar een maat groter (2250 plaatsen) en consequenter van indeling met al die ‘publiekseilandjes’ rond het podium. (Over het Muziekgebouw schijnt nu ook alweer politiek gedoe te zijn. Jammer, jammer.) Ik heb er de Berliner Philharmoniker gehoord met de Vierde symfonie van Mahler en het Concert voor piano en orkest van Thomas Larcher (1963) dat een paar maanden geleden zijn wereldpremière beleefde in Amsterdam. Verrassend werk, ook door alle verschillende slaginstrumenten die gebruikt werden.
Zondagavond jongstleden heb ik het verblijf in Berlijn afgesloten met de opera Samson et Dalila van Saint-Saëns in de ook al zo sfeervolle Staatsoper Unter den Linden. De regie was in handen van de filmregisseur Damián Szifron. Samen met ontwerper Étienne Pluss zorgde hij voor mooie en spannende beelden. De twee hoofdrollen moesten wegens ziekte worden gezongen door invallers van wie met name de sopraan Anna Lapkovskaja uitblonk in de rol van de zelfbewuste Dalila. Langdurig applaus kregen alle solisten, dansers, orkestleden, kortom een vol podium en een volle orkestbak, van een enthousiaste zaal met mondmaskers.
Schaars
Nu weer terug in Brabant kijk ik wat er nog mogelijk is. Musea zijn natuurlijk de meeste dagen gelukkig open, maar de theaters niet. Net over de grens in Antwerpen gaan de avondvoorstellingen wel door, maar voor een beperkt publiek. Dus de kaartjes zijn ook daar schaars.
Ach er komen betere tijden en als het lang duurt zullen er vast meer middagvoorstellingen worden georganiseerd of gaan er strengere toegangseisen gelden met 2G en een boosterprik. Ik heb al zoveel vaccinaties in mijn boekje staan: van pokken tot gele koorts en van cholera tot corona. Die booster kan er ook nog wel bij.
© Brabant Cultureel 2021