les feuilles mortes

door Pieter Luykx

1

de dagen die gingen, de plek om de vogels
te horen in de schaduw van bomen, het
kon haast niet luider, waar zij alles al kende
en waar zij stil wenste dat het zou blijven

de dagen die kwamen, hoe de vogels vertrokken
dat heel lege landschap, het blad al verzameld,
in het uur van de avond lees ik haar zinnen
die prachtige regels, die woorden tevreden en
zacht, zonder te vragen komen zij binnen

2

steeds keek zij om naar de zomer en boog zich
verlangend, vergat dan de tijd en stond stil op
het pad dat lag tegenover de hemel

maar vandaag is het najaar, de tijd stroomde
door, zij wacht op het duister, ontmoet nu
de vredige avond die langzaam voorbijgaat

zij loopt mee met die avond en ziet hoe het
licht breekt en dooft, en de stilte houdt
ademloos aan, gaat schuil in het vallende blad

3

laat mij maar het najaar, hoe het landschap
zich opent en leegloopt, het veld zonder
maïs, het gras al gemaaid, het geel dat
verschijnt aan de bomen

laat mij maar de zeer trage dag die zich
eindeloos inhoudt, bereid om te talmen
en de eenzame wereld waar alles terugwijkt
en niets een verblijf in de tijd heeft

laat mij maar het beeld van de zomer, de 
verte beschreven, de plek waar zij droomde
haar heel mooi bewegen, haar stem die mij
vasthield tot steeds weer een warmte

Pieter Luykx (Ginneken 1935) woont in Breda, waar hij werkzaam was als docent pedagogiek. Van hem verschenen verschillende dichtbundels en hij publiceert in literaire tijdschriften in Vlaanderen en Nederland, waaronder met enige regelmaat Brabant Cultureel.

Illustraties > Hans Lodewijkx

© Brabant Cultureel 2021