door Pieter Luykx
1
het was een zomerdag en eindeloos het blauw
een kleine wind had weinig haast, de groene
weiden kleedden zich met dauw, de tijd stond
stil, heel hoog en luid de merel met zijn zang
en dat jij daar aanwezig was, onzegbaar jong
en zo vanzelfsprekend tot die ochtend horend
2
hoe mooi die zomer was en hoe de hoge
hemel zich steeds weer verschoonde, waar
stil de bomen stonden met daarachter akkers
het zonlicht gaf zich prijs aan jou, jij schreef
dat met jouw slanke hand, en later voelde jij
hoezeer de nacht jou meenam in zijn dromen
3
een stralende morgen, de geurige lucht werd
door vogels bezongen, de wind waaide zacht
door het land, – jij nam het over, het beeld dat
jij meedroeg wilde jij delen, het ging op in
jouw woorden, een uur van geluk trok voorbij
de dood nog onleesbaar ver weg
Pieter Luykx (Ginneken 1935) woont in Breda, waar hij werkzaam was als docent pedagogiek. Van hem verschenen verschillende dichtbundels en hij publiceert in literaire tijdschriften in Vlaanderen en Nederland, waaronder met enige regelmaat Brabant Cultureel.
Fotomontages bij deze poëzie > Hans Lodewijkx • Foto merel > Sijmen Hendriks
© Brabant Cultureel 2021