Begin jaren negentig, toen Marlene Dumas (1953) al wel bekend was, maar nog niet wereldberoemd, maakte zij in opdracht van de instelling Het Hooghuys in Etten-Leur (nu GGz Breburg) een portrettengalerij bestaande uit zesendertig delen. Het zijn portretten van patiënten, maar daartussen bevinden zich ook portretten van de directeur en van therapeuten. Verder zien we, verrassend, een portret van Jim Morrison en voorstellingen van dieren, de maan en een gedicht van Jan Arends. Het werk bestaat uit zes rijen met ieder zes ‘portretten’. In het Hooghuys hing het kunstwerk in het restaurant.
Omdat het pand waar het zich nu bevindt afgebroken gaat worden, heeft GGz Breburg het werk nu (2018) in langdurige bruikleen geschonken aan twee instellingen: Museum De Pont in Tilburg en Het Dolhuys in Haarlem. Op deze locaties zal het afwisselend getoond worden. Nu hangt het in een ruimte in De Pont, waar het door de hoge muren goed tot zijn recht komt. Er is een bankje bij geplaatst zodat de bezoeker in alle rust het werk in ogenschouw kan nemen. Want, is te zien wie patiënt is en wie niet? Niet altijd. En dat was ook de bedoeling. Dit gegeven maakt het werk van Dumas zo intrigerend. Mooi is dat het werk nu voor een groot publiek bereikbaar is. (ivb)
Marlene Dumas, ‘Maar wie ik ben gaat niemand wat aan’ (1991), olieverf op doek. Collectie GGz Breburg