gedichten door Pieter Luykx •
de roerloze dag bracht geluk
er was tomeloos licht in de zomer
er was tijd en de roerloze dag bracht
geluk, jij ging langs het water
daarachter het wuivende riet
je voetstap was zacht in het gras
je liep er de verte voorbij, je ging
en het geurde naar taal
nu hangt er een mist in de bomen
de wind ruist heel hoorbaar, de wereld
is dicht en de velden zijn leeg,
de schaduw valt langer en langer
en jouw woord wordt verwaaid
je liep er de verte voorbij, je ging / en het geurde naar taal
het geluk mag niet langer
zo was de zomer: de dag ging steeds
open, het licht bleef maar gaan
geen schaduw sloeg toe, de ruimte
was groot, ongehoord werd de droom
jouw woord was voortdurend aanwezig
de dag werd gevuld met jouw taal
dat doorbrak elke grens, zelfs het
sprakeloos staan van de bomen
nu is het stil in dit land, het geluk
mag niet langer, de wind en de wolken
zijn nooit meer voor jou, geen enkele
taal begint er nog aan
de dag werd gevuld met jouw taal / dat doorbrak elke grens, zelfs het / sprakeloos staan van de bomen
Pieter Luykx (Ginneken 1935) woont in Breda, waar hij werkzaam was als docent pedagogiek. Van hem verschenen verschillende dichtbundels en hij publiceert in literaire tijdschriften in Vlaanderen en Nederland, waaronder met enige regelmaat Brabant Cultureel.
beeld: Hans Lodewijkx
© Brabant Cultureel 2024