Ze zijn razend populair op tv en in de bioscoop, romcoms ofwel romantische komedies. Eeuwen geleden was William Shakespeare in dit genre al heel succesvol. Er zijn mensen die erbij zwijmelen, er zijn hartgrondige tegenstanders. Het Vlaamse duo STEL, te zien op Festival Cement, maakte een romcom over een romcom. Dwaasheid ten top.
door Emmanuel Naaijkens • Beeld uit trailer Life Actually
Romy Moons was voor zij als actrice het podium opstapte aan het conservatorium in Antwerpen afgestudeerd als cellist. Thomas Claessens studeerde fundamentele wiskunde, eveneens in Antwerpen, voor hij in zijn loopbaan een andere afslag nam richting het theater. Dat laat maar weer eens zien dat een eenmaal gemaakte studiekeuze niet beslissend hoeft te zijn voor de rest van je leven.
Zij konden het artistiek goed met elkaar vinden
Beide acteurs ontmoetten elkaar op de Toneelacademie Maastricht en zij konden het artistiek zo goed met elkaar vinden dat ze gezamenlijk afstudeerden. En ook daarna maakten ze samen producties onder de artiestennaam STEL. Hun nieuwste voorstelling heet ‘Life, actually’ en is geïnspireerd op het genre van de romantische komedie. Vaak wordt daarvoor de Engelse afkorting ‘romcom’ gebruikt: romantic comedy.
Sinds de uitvinding van de film en later de tv zijn romcoms razend populier bij het grote publiek. Klassiekers bijvoorbeeld als ‘Notting Hill’ met Hugh Grant en Julian Roberts en ‘Bridget Jones’s Diary’ met Renée Zellweger, Colin Firth en opnieuw Hugh Grant, waren enorme kaskrakers. Maar anders dan soms gedacht, is het genre niet nieuw. William Shakespeare vierde al in de zestiende eeuw triomfen met romantische komedies als ‘Much Ado About Nothing’ en ‘As You Like It’. Het genre kent hartstochtelijke liefhebbers die zwijmelend op de sofa genieten van alle liefdesperikelen, want liefde is het antwoord op alle problemen. Anderen vinden het zoetsappig vermaak dat niets met de werkelijkheid van doen heeft.
Uiteindelijk moet het allemaal goedkomen
Dat laatste is voor Moons en Claessens geen beletsel om flink de tanden te zetten in het fenomeen romcom door zelf een romcom op de planken te zetten. In ‘Life, actually’ gaat het net als in een romantische komedie om voortdurende misverstanden tussen geliefden die de loop van de gebeurtenissen een andere kant opsturen. Het is ook elkaar aantrekken en afstoten, het onderlinge kibbelen zonder dat het echt uit de hand loopt. Natuurlijk niet, want het moet uiteindelijk allemaal wel goedkomen.
Maar dat is dan ook de enige overeenkomst met een romcom, want ‘Life, actually’ is een absurd stuk met onverwachte en onnavolgbare wendingen. Het is niet eens een parodie, het is een romcom van eigen makelij. Neem een verhandeling van Moons die niet zou misstaan in de Vaginamonologen, dat is in een romantische komedie ondenkbaar. Flink aan de zuip gaan, past daar ook niet echt in. En is dat vreemde ding de spreekwoordelijke roze olifant die in de kamer staat?
Niets mooier dan een voortkabbelend leven
Moons en Claessens spelen hun rol met verve, soms in de overdrive, maar nooit over de top. Hun spel is vol humor en dynamisch, wat mooi contrasteert met momenten van rust. Bijvoorbeeld als de twee mijmeren over het geluk in hun relatie. Er is toch niets mooier dan een rustig voortkabbelend leven, zegt Claessens, geen gekissebis meer, geen spanningen want alles is in de loop der jaren al gezegd, dus daar hoef je het niet meer over te hebben.
Het stuk eindigt zoals dat hoort in een romcom, in een waar happy end. Onder bombastische muziek die uit de speakers knalt loopt het tweetal hand in hand de ondergaande zon tegemoet.
Voorstelling: Life, actually. Tekst, concept en spel, decor bouw en styling: Thomas Claessens en Romy Moons, STEL. Eindregie: Daniël ’t Hoen. Licht & decorontwerp: Scott Robin Ju. Gezien op Festival Cement woensdag 20 maart 2024.
© Brabant Cultureel 2024