(foto)column door Joep Eijkens •
Regel twee uit het Manifest van Kaapstad, het gratis kunstfestival dat afgelopen dagen weer de Tilburgse binnenstad ‘kaapte’ onder het motto pop-up art for playful minds: ‘Verwondering is ons doel. Charme, humor en de omkering van het alledaagse zijn onze wapens.’ Liefst achtentwintig onderdelen telde het programma van deze vijfde editie, van een kleurig van afval gemaakt opblaaseiland dat met medewerking van het publiek steeds groter werd tot het ook weer samen werken aan een megaversie van een zelfportret van Vincent van Gogh.
Zelf werd ik geboeid door onder meer de Domino Race van het Zwitserse Kollektiv F: zes dansers en danseressen in evenzoveel verschillende kledingkleuren die eerst als zes levende dominostenen omvielen alvorens te beginnen aan een wervelende race door het winkelgebied, eindigend op de Heuvel die zowaar dankzij deze kapers even zijn gebruikelijke lelijkheid verloor.
Dankzij de spiegelkar
Ook Studio Cité, de wonderlijke kunstkermis van de Belgische kunstenaar Benjamin Vandewalle, was een sterk programmaonderdeel. Niet op de laatste plaats dankzij een zogeheten ‘spiegelkar’ waarin je een soort trip beleefde zonder enige geestverruimend middel te gebruiken – Vandewalle heeft het treffend over analoge psychedelica. Inderdaad was het een mooie manier om ‘anders naar de wereld om je heen te kijken’, zoals de organisatoren van het festival het graag zien.
Licht duizelig verliet ik de spiegelkar om daarna als het ware te ontwaken in de ‘gewone’ wereld en daar opeens een persoon tegen het lijf te lopen met een felgroene gieter op de plek waar anders een hoofd zit. Er voegde zich een tweede gietermens bij en samen wandelden ze naar de Heuvelstraat waar juist een in het zwart gekleed, droevig kijkend mensenpaar begonnen was aan een barre tocht door de woestijn. Dat laatste viel althans op te maken uit de titel van de performance die mede vanwege het warme weer ook in werkelijkheid fysiek uitputtend was: The desert.
‘112 bellen!’
Leuk is het trouwens om te ervaren hoe het winkelend publiek reageert op alle min of meer wonderlijke, onverwachte dingen en figuren die men onderweg tegenkomt. Veel mensen lijken vooral verbaasd te zijn en sommigen zie je denken: waar gaat dit over? Maar er zijn er ook die stijf doorlopen of het maar raar gedoe vinden – zoals die ene perfect Tilburgs sprekende man die bij het passeren van twee op de grond liggende dansers uitriep: ‘Volgens mèn moeten ze 112 bellen!’ En kinderen? Die reageren over het algemeen nog het meest enthousiast en willen vaak ook zelf mee doen – gelukkig maar, zo lang als het duurt.
Kaapstad is in de loop der jaren steeds interessanter en omvangrijker geworden. En als het aan de artistieke festivalleiders Anja Reinhardt en Sander van Bussel ligt, wordt het Tilburgse kunstfestival alleen maar grotere en gaat het ook de buitenwijken in, zo laten zij weten in het heldere, informatieve programmaboekje. ‘We willen dat het idee gaat leven bij mensen: de stad is ook van ons, wij hebben invloed op de openbare ruimte. We nodigen iedereen uit om te kapen.’
© Brabant Cultureel 2023