Wie wil genieten van ragfijn acteerwerk, moet eens gaan kijken naar BOG.2. Let op: er gebeurt vrijwel niets en tegelijk toch heel veel. Het lijkt het leven wel. Onder de vleugels van Het Zuidelijk Toneel komt de voorstelling naar Tilburg, Eindhoven en Breda.
door Arnold Verplancke • scènefoto’s > Bas de Brouwer
BOG. is een collectie – zoals ze het zelf noemen, geen collectief – van oorspronkelijk vier theatermakers, een dramaturg en een zakelijk leider. Tien jaar geleden en pas afgestudeerd aan de toneelscholen in Maastricht en Amsterdam probeerden zij via een voorstelling structuur te vinden in hun levens. Hoe keken zij als twintigers aan tegen hun heden en toekomst, waaruit bestond dat heden en hoe gingen ze verder? Kortom: ze wilden greep krijgen en structuur aanbrengen. BOG. noemden zij die eerste productie.
Ervaringen
Ik heb die niet gezien, maar dat blijkt geen enkel probleem. Daarna kwam de groep op het idee om die poging om de tien jaar te herhalen, om op een podium het leven te ‘herstructureren’ zoals zij het noemen. Nu is het zover: BOG.2. Als dertigers vertellen ze over flarden uit hun bestaan. Soms onafgemaakte verhaaltjes, een paar zinnen en dan weer een langer relaas. Fragmenten, gebeurtenissen, gevoelens. Zij vertellen ze aan elkaar en tegelijk aan de zaal. Om een samenhang te ontdekken in die ervaringen, als die er al mocht zijn. Om betekenis te vinden, als dat al kan.
Ze doen dat bijzonder knap in een eenvoudig decor. Er is weinig handeling, maar hun spel is bijzonder trefzeker. De tekstbehandeling klinkt volkomen natuurlijk. Ze lijken maar een beetje naast elkaar te staan of rond te drentelen, soms op elkaar lettend en reagerend en soms nauwelijks. Maar alles klopt en de aandacht blijft voortdurend gevangen.
Een citaat:
thuis willen zijn/
naar huis gaan/
thuis zijn/
nog steeds naar huis willen gaan/
nog steeds ‘thuis’ willen zijn/
Wat blijft er over van een vrijpartij als je die prozaïsch beschrijft, over wat handen en tongen nou precies doen? Wat stelt het allemaal voor? Ze zijn nu tien jaar verder opgeschoven in hun levens. Een moeder stopt met roken voor haar kind, stopt eigenlijk met alles… voor haar kind. En dat dochtertje dat nog geboren moet worden: zij en haar moeder kennen elkaar helemaal niet. Wat moeten ze samen? Hoe meer ze elkaar leren kennen, hoe meer ze uit elkaar zullen groeien.
Observaties
Waar komen de tedere gevoelens vandaan bij het verzorgen van het immers toch al dode lichaam van je vader? Als je afscheid van hem neemt? Wat voor rituelen kun je bedenken na een miskraam? Het zijn observaties over leven en dood, nauwkeurig beschreven. Maar wat verbindt ze, waar is de structuur? Kleine handelingen blijken onherroepelijk en onomkeerbaar, zoals dat kleine bloempje dat je plukt, ruikt en dan weer terug in de grond wil zetten. Helaas.
‘Het verband tussen de dingen ben ik zelf’, citeren ze in een begeleidende tekst de dichter Remco Campert. Ze willen filosofisch en talig theater maken. Dat lukt hen prima. Ik zou benieuwd zijn naar BOG.3 en BOG.4 over tien en twintig jaar. Wie weet.
Voorstelling: BOG.2. Van en door: Benjamin Moen, Judith de Joode, Lisa Verbelen, Sanne Vanderbruggen. Dramaturgie: Roos Euwe. Eindregie: Peter Seynaeve. Zakelijke leiding: Anne Balthus. Productie: BOG. in samenwerking met Het Zuidelijk Toneel. Gezien: première 16 maart 2023 in de Brakke Grond in Amsterdam.
BOG.2 is nog te zien in onder meer:
5 april > Tilburg, de Nieuwe Vorst
6 april > Nijmegen, Lux
20 april > Eindhoven, Parktheater
22 april > Breda, Chassé Theater
9-18 juni > Oerol Festival Terschelling
© Brabant Cultureel 2023