door Huub van Esch
Gestiek
Wie zin zoekt heeft aan woorden vaak genoeg
en vindt in het berouw het juiste middel
om de voegen op te vullen en het gedoe
aan elkaar te bouderen, gaten te dichten,
balken te stutten, daken te dragen.
Wie zich vertilt aan de indruk doekt
de beweging op waarmee de beschouwing
weer van vooraf aan genoegzaam en bekwaam
moet inzetten om monter en geagiteerd
de bombarie te beletten dat het onvermogen
doorzet met gekromde redenering of paralogisme.
Geen redetwist redt dan het vege lijf
van de dichter. Geen argument of bezwaar
biedt soelaas, geen lofspraak of slotstuk.
Alleen het gebaar van ontreddering.
Desillusie
Over de illusie van de beweging gesproken.
Over de altijddurende werkelijkheid die
de stilstand en de leegte te bieden hebben.
Over de wind die de groene bladeren laat
fluisteren en de golven van de blauwe
zee opzweept en het schuim tegen de kade
omhoog laat klimmen om het vuil te wissen.
Over de vergankelijkheid der seizoenen
en over de bergen en de diepe dalen die
de ruimte in bezit nemen met verhalen
over het verleden en de oorsprong waaruit
wij zijn voortgekomen om de illusie van
het leven uit haar boeien en tekortkomingen
te verlossen zodat wij vrij en ongebonden
de onvermijdelijke dood in geledigde ogen
kunnen kijken als de tijd de vraag aan ons
voorlegt waarop wij het antwoord schuldig
moeten blijven uit oprechtheid en onvermogen.
Resumé
Wat waargenomen werd en doorvoeld
zal nooit meer worden vergeten
en vindt in het innerlijk haar
ware doel. Wie zijn plicht eenmaal
heeft gekend en beleefd zal altijd
terugkeren naar de oorsprong die
hem voorbij het oppervlakkige moment
zal leiden naar dat wat wij voor
het gemak maar geen hiernamaals
zullen noemen. Wie de absoluutheid
ooit in de smoel heeft aangestaard
weet zijn bestemming en zijn weg
en zijn woning en zijn allereerste
begin in zichzelf, met zichzelf
en door zichzelf verwezenlijkt als
troon, lauwerkrans en beloning
voor zijn harde, nietsontziende
werk. Hij zegt wat hij moet zeggen
zonder fraai vertoon of lappen
tekst waar nooit een nood of kunde
wordt getoond aan gis publiek
of botte stakkers… of andersom.
Verbetering
Ik durf de dingen te benoemen,
namen te geven, zwart te maken,
wit te kliederen, af te bladderen
tot op het geraamte, te verzilveren
als grote bokalen.
Ik ben een beste ambachtsbaas,
een heuse knecht van het volk,
een trouwe bondgenoot voor wie
de oorlog in het eigen innerlijk
moet uitknokken wanneer al het
andere verloren is gegaan,
de storm na de stilte die
oorverdovend was.
Ik acteer mijn oprechtste gebaren.
Ik speel op de man omdat daarvan
wordt gezegd dat de kunst moet
worden eigengemaakt in de tuinen
van de wond, daar waar aan-
geklaagd wordt, het goud
dat gewonnen wordt
bloedrood.
Ik schreef
hortend en stotend
om andermans begrip op een on-
verdraaglijk spoor te zetten.
Vandaag niet zomaar geen verbetering
aangebracht in het
geschrevene.
Huub van Esch (Haaren 1970) werkt in deeltijd als productiemedewerker. De meeste tijd besteedt hij aan het schrijven van gedichten. Hij publiceerde behalve in Brabant Cultureel eerder ook in ‘Schoon schip’, in de verzamelbundel ‘Echte inkt’ van uitgeverij Opwenteling en in enkele verzamelbundeltjes samengesteld uit wedstrijden van uitgeverij Kontrast.
Illustraties: Hans Lodewijkx
© Brabant Cultureel 2022