Verfrommel eens een wit vel papier, strijk het weer glad en ziedaar: het wit is niet overal wit meer. Er ligt nu een object met vele vlakken en kleurschakeringen door de inval van het licht. Door licht verandert ons perspectief op de wereld. Dat is het uitgangspunt van de expositie If you want to see what I see, look towards the light waarmee het internationale kunstenaarscollectief Solid voor het eerst in Nederland neerstrijkt, in de Cacaofabriek te Helmond.
door Anja van den Akker – Foto’s Biek van Bree
Vier jonge vrouwelijke kunstenaars uit Zwitserland, Duitsland en Nederland leerden elkaar kennen tijdens hun masteropleiding beeldhouwen in Hamburg. Sinds een aantal jaren vormen zij het collectief Solid. Hun vierde expositie is nu te zien in de Helmondse Cacaofabriek. Twee jaar later dan gepland, vanwege corona. Hun drijfveer: verschillende thema’s aftasten in het driedimensionale vlak, op zoek naar nieuwe uitgangspunten. Het resultaat is ditmaal een expositie met vierentwintig werken van zeer uiteenlopend materiaal.
Zo koos Anneke Kleimann uit Berlijn voor bijna honderd doorzichtige staven van acrylplastic die eruit zien als glas. Ze verwarmde er één en gaf deze een golvende vorm. Door de inval van het licht, tekende zich op de muur een schaduw af.
Die schaduw was weer de inspiratie voor de volgende vorm. “Een proces dat in feite nooit eindigt”, aldus Kleimann. “De schaduwen zijn in dit project even belangrijk als het materiaal. Het zijn net tekeningen. Alle staven bij elkaar geven een samenspel van karakters. Zo komen ze tot leven. Ik wilde de schaduw vertalen in een object en laten zien hoe belangrijk licht daarbij is. Dit is één groot bewegend spel van licht en schaduw.”
Romina Farkas, eveneens uit Berlijn, laat zich graag inspireren door de natuur. In dit geval is dat de oneindigheid van lucht en wolken. Zij bevestigde aan een waslijn een soort kettinggordijn van 280 stukjes polyvinyl, gevuld met polyester in felblauwe kleuren. “Het is een glossy, spiegelend materiaal met een ‘vloeiend’ effect. Alsof de lucht steeds verder weg stroomt naarmate je dichterbij komt. Dat gevoel heb ik erin gelegd.”
Ook hier een hoofdrol voor het licht, waaraan in de Cacaofabriek speciale aandacht is besteed. Zo werd de bovenverdieping gehuld in een gele waas. Eén raampje is bewust niet afgedekt, waardoor de bezoeker voeling houdt met de ‘andere’ wereld buiten het gebouw. “Als je lang in deze ruimte bent, denk je dat dit licht normaal is”, aldus Margot Zweers, afkomstig uit Terheijden en sinds kort woonachtig in Ospel.
Lievelingsmateriaal
Zweers heeft het gezocht in houten geometrische sculpturen in wit en naturel en met verschillende hellende vlakken. Deze objecten hebben nog het meest weg van het vel verfrommeld papier dat je gladstrijkt en zo een andere kleurdimensie geeft. Ook zijn er twee installaties van stroken hout te zien, die weer een ander spel met licht en schaduw spelen. “Hout is mijn lievelingsmateriaal. Vooral multiplex van populieren of ander bouwmateriaal. Nee, geen boomstammen of zo.”
Selina Baumann uit Basel werkt normaliter het liefst met keramiek. Voor deze tentoonstelling is zij nog een andere weg ingeslagen, die van stof en de naaimachine. De vijf wandkleden die zij in de Cacaofabriek heeft opgehangen, hebben een bijzondere tint. Tussen bruin en geel in, een beetje ondefinieerbaar. “Veel mensen vinden het geen mooie kleur, maar ik had er meteen een klik mee. Het is een aardse kleur, die niet afleidt van de vormen die ik erop heb aangebracht.”
Zo op het eerste gezicht zijn het bladeren die we zien. “Het is maar net waar je in het lijnenspel begint. De een ziet een bloem of blad, de ander een geest. Begin met kijken en zie maar waar je uitkomt. Dit is meer dan een tekening op stof.” Haar kleden zijn moeilijk te fotograferen. Baumann: “Je moet ze eigenlijk zelf zien. De zachtheid ervan valt niet goed in een foto te vangen.”
‘If you want to see what I see, look towards the light’, tot en met 21 augustus 2022 in de Cacaofabriek, Helmond.
© Brabant Cultureel 2022