Bij mantelzorg denken we al gauw aan een man of vrouw op leeftijd die een hulpbehoevende partner, familielid of buurtgenoot ondersteunt. Maar we kunnen allemaal in de rol van mantelzorger terecht komen, gewoon omdat iemand in de naaste omgeving die zorg nodig heeft. Zo zijn er ook jonge mantelzorgers, kinderen soms nog. Zij zorgen voor een ouder, een broer of zus of een ander familielid die hulpbehoevend is. Waarom? Ziekte, een verslaving, psychische problemen of een beperking en dan doe je wat nodig is. Ook, blijkbaar, als kind of adolescent.
Waar mantelzorgers sowieso al tamelijk onzichtbaar hun onmisbare werk doen, geldt dat nog meer voor jonge mantelzorgers. En dat terwijl ongeveer een kwart van de kinderen en jongeren op de een of andere manier zorg verleent. Het Markiezenhof en Mantelzorg Brabantse Wal brengen hier verandering in. In de tentoonstelling Ik ben een jonge mantelzorger worden zeven van deze jonge mensen geportretteerd. Gefotografeerd zijn zij door Nick Franken en bij die portretten wordt ook het verhaal verteld van Sharon, Naomi, Levi, Nick, Róben, Mira en Harm.
Jonge mantelzorgers zijn zich er veelal niet van bewust dat zij iets bijzonders doen en ook niet van de impact die dit op hun verdere leven kan hebben. Het idee is natuurlijk dat met dit zevental de hele grote groep jonge mantelzorgers een gezicht krijgt en deze situatie bespreekbaar wordt. Want iedereen zal het er toch snel mee eens zijn dat dit niet hoort. Er hoort zorg te zijn, maar die hoort niet neer te komen op de schouders van kinderen – ook al doen zij het uit overtuiging.
De expositie is in het museum te zien in de zogenaamde Geheimengalerij die – hoe ironisch – niet toegankelijk is voor rolstoelgebruikers en mindervaliden. (lt)
‘Ik ben een jonge mantelzorger’, tot en met 10 november 2022 in het Markiezenhof in Bergen op Zoom.
www.markiezenhof.nl