Een halfdronken man spelen in een decor met opblaaspoppen als rare droombeelden en met carnavalsmuziek als permanente hoempa. Dat lijkt misschien nog te doen. Maar laat die man tegelijk een loutering doormaken en uit zijn roes komen met eindelijk een doel in zijn leven. Peter Vandemeulenbroecke levert bij Afslag Eindhoven een knappe acteerprestatie.
door Arnold Verplancke foto’s > Paul Beekhuis
Het publiek raakt lekker in de stemming als precies de avond na de elfde van de elfde Naar de overkant van de nacht in première gaat. In het Venlose Domani lijkt het echt ‘Vastelaovond’. Carnavalsmuziek klinkt. Het publiek beweegt mee en zingt of neuriet ook de deun, aangemoedigd door actrice Romy Beun in haar carnavalsoutfit. Acteur Peter Vandemeulenbroecke strompelt zwalkend de vloer op, als Ralf, een beetje lallend en bier drinkend uit plastic bekertjes. Kortom een heel herkenbaar beeld, zo blijkt wel uit de reacties.
Hij is een man uit het Westen die zijn zorgen en levensvragen probeert te vergeten door zich in het Zuiden onder te dompelen in een feest vol lawaai en drank. Bij vlagen herinnert hij zich soms de woorden van een pater: ‘Tijdens Vasteloavend ben je niet verkleed als iemand anders, tijdens Vasteloavend ben je eindelijk jezelf.’ Hij draagt een soort galajasje en een schipperspet op het hoofd. Zijn vader was binnenschipper en zelf vindt hij zich tijdens carnaval een veerman die mensen overzet.
Monoloog
Al pratend tegen zichzelf, tegen het meisje Sunny en tegen poppen met enorme sombrero’s – de Maxicaanders – vertelt hij met horten en stoten zijn levensverhaal. Dat begint met zijn eenzame jeugd. Het stuk is ontleend aan de roman van Jan van Mersbergen en als monoloog bewerkt door Frans Pollux. Voor het eerst sinds vijf jaarheeft hij de deur achter zich dichtgetrokken. Zijn toevallige vriendin Sara heeft hij alleen achtergelaten met haar – niet ‘zijn’ – kinderen, onder wie een tweeling die blind en doof is. Hij is doodop, moe en kapot. De vraag van een van de Maxicaanders (‘Maar hoe gaat het met jou?’) raakt hem diep.
Vandemeulenbroecke speelt deze Ralf heel fysiek en erg geloofwaardig. Niet alleen als de dronken man die langzaam zichzelf herontdekt. Maar ook klapwiekend en snuivend als hij zich een kraanvogel waant of klauterend op en over het stalen raamwerk dat de feesttent voorstelt. Een enkele keer stuit hij op meisje Sunny (Romy Beun) die zich gemakkelijk laat nemen, maar soms ook wijze woorden spreekt: ‘Als je iemand mist, ben je nooit alleen.’ In haar kleine rol werkt zij op hem als een katalysator.
Als hij uiteindelijk aan de overkant van de nacht is gekomen, ontnuchtert hij en kiest heel bewust het doel in zijn leven dat hem aanvankelijk bij toeval al in de schoot was geworpen. De voorstelling duurt een uurtje, is geregisseerd door Gerrie Fiers en is wat mij betreft door het acteerwerk zeker de moeite waard.
Voorstelling: ‘Naar de overkant van de nacht’+ door Afslag Eindhoven. Gezien in theater Domani in Venlo, 12 november 2021. Regie: Gerrie Fiers; tekstbewerking: Frans Pollux; spel: Peter Vandemeulebroecke, Romy Beun; vormgeving: Mayke Muller; decorbouw: Simon Haen; sounddesign: Rob Geboers; techniek: Damir Turkanovic; dramaturgie: Cecile Brommer.
Naar de overkant van de nacht, door Afslag Eindhoven is nog te zien in:
Venlo, tot en met 17 november 2021 in Domani
Eindhoven: 2, 3, 4 en 9, 10 en 11 december in Het Stroomhuis
Roermond: 17 en 18 december in de Ursulakapel
Tilburg: 10 en 11 februari 2022 in Het Cenakel
Helmond: 23 en 24 februari in Het Speelhuis
© Brabant Cultureel 2021
Reacties (1)