door Joep Eijkens
Bijna dagelijks kom ik langs een plek waar al jaren met enige regelmaat afval wordt gedumpt, meestal spul uit de huishoudelijke sfeer. Dat varieert van matrassen tot vuilniszakken met onbekende inhoud, van een bankstel tot planken. De spullen worden meestal achtergelaten in de buurt van gewone afvalcontainers, kennelijk in de hoop dat de vuilnismannen ze wel zullen meenemen. En inderdaad, na verloop van tijd is het een en ander steeds weer verdwenen.
Misschien iemand die het gewoon leuk vond
om regelmatig zijn interieur te veranderen
Laatst trof ik er een merkwaardig, haast poëtisch tafereel aan. De afvalcontainers hadden gezelschap gekregen van drie wandelstokken, keurig rustend in een quasi klassieke sierpot. Ik had al eerder gedacht dat de rommel wellicht afkomstig kan zijn van iemand die zijn kost verdient met het ‘ontruimen en bezemschoon opleveren van woningen na overlijden’, zoals dat in desbetreffende advertenties heet. Uiteraard moet daarbij ook materiaal afgevoerd worden waar niks meer aan te verdienen valt. En dat komt dan hier terecht. Zou het zo gaan?
Maar misschien is het iemand die het gewoon leuk vond om regelmatig zijn interieur te veranderen. En die de overcomplete spullen letterlijk aan de straatkant zet. Dat is hoe dan ook beter dan dat de rotzooi in de natuur werd gedropt. En ja, dacht ik nu, die wandelstokken waren natuurlijk ooit eigendom geweest van de man wiens huis was leeggehaald na zijn overlijden. Uitgewandeld, sprak ik in mijzelf. En vervolgde mijn weg.
© Brabant Cultureel 2021