Van soepel hanteren wordt iedereen blij

door Marijke van Hooff

Waar blijft de tand?

Hij vloog er na een wiebelactie uit
als piepklein kiezelsteentje ligt hij in haar hand
wat nu want doos van tandenfee
ging gisteren niet mee en knuffelaap
bleef in het huis waar moeder woont,
haar vroegere reserve is nu hier
maar ruikt nog niet naar aap van baby-af

er past een doperwt in het gat, het puntje van haar tong en
ook het topje van haar pink als ze flink duwt
het blijft daar nog wel even leeg
wisselen heet het en mensen doen het ook
ze heeft nog steeds een moeder die taarten bakt
en een vader die alles maakt wat je vraagt

maar nooit meer samen
op dezelfde plaats –

Ze zijn zo lief

Ze kiezen de twee allermooiste
aaibaarste lievelingen
die moeten eerst nog wel
acht weken bij de moeder
tot ze klaar zijn om te gaan
gaan dat kunnen konijnen goed
zonder omzien verlaten ze het nest

in twee huizen wonen kunnen ze niet
daarin zijn kinderen beter
dus bouwt de vader bij het zijne
een prachtig paleis waarin
voedster en ram voorlopig gescheiden
kleintjes moeten voorkomen

de dochters weten wat missen is
als het te hevig wordt
mogen ze altijd even
tussen door
naar de ander om te aaien
wat niet voorhanden was

dat kan geen convenant verhinderen want
van soepel hanteren wordt iedereen blij

alles went zeggen grote mensen maar zij
zijn in liegen soms beter dan kinderen

Marijke van Hooff (Haarlem 1944) woont sinds 1982 in Hoeven. Zij schrijft proza, poëzie en liedteksten en zingt bij ensemble Viaggio. Haar laatst verschenen bundel is ‘Zij die mij bewoont’.

Archief Brabant Cultureel:
Het andere leven van Marijke Van Hoof

© Brabant Cultureel 2021