door Joep Eijkens
Opeens was het winter en de sneeuw nodigde uit om op pad te gaan. Eerst in eigen tuin. Daar waren mooie zachte ronde vormen te ontdekken en onverwachte plekken van licht en schaduw. Natuurlijk trokken we er ook op uit en zo brachten we een paar mooie dagen door aan zee. Terug thuis bleek het zo hard gevroren te hebben dat er eindelijk weer eens op natuurijs geschaatst kon worden.
Maar in onze tuin staken ook de eerste krokussen hun kopje al boven de sneeuw uit. En in de stad zag ik nog een wonderlijk tafereeltje bij de fontein die voor het eerst sinds jaren weer eens bevroren was en nu begon te smelten. Er liep een vader met drie kleine dochtertjes naartoe en alsof het de gewoonste zaak van de wereld was kropen de meisjes tussen de vervaarlijke ijspegels door naar binnen. Het leek alsof zij daar een ijsgrot hadden ontdekt. Zijn het niet dit soort kleine avonturen die we ons het sterkst blijven herinneren van onze jeugd?
© Brabant Cultureel 2021