door Pieter Luykx
ex tenebris
1
de dag stond open voor het vroege voorjaar
toen duisternis tot stilstand was gekomen
de winterlucht reeds lang gevlucht
heel vredig was die dag en zonder wind
de bomen stonden stil, het licht viel tussen
lentetwijgen door
geen dromen zouden ooit zo sierlijk mooi
als toen jouw hand de koele bloemen streelde
2
en in de morgen als het langzaam lichter
werd, was langs het pad waarop jij liep
de roze gloed te zien voordat die ophield
te bestaan
en hoe jij in het morgenlicht geloofde
dat jonge licht dat zweeg, steeds eindiger
waar jij naar keek
3
de donkerte was weg, verdwenen uit de tijd
er was nu blauw genoeg, het licht ontsloten
een zonnig voorjaar, de schaduw had hier
weinig kans zolang het duurde waar jij was
tot aan de dag dat jij het afscheid niet kon
tegengaan, de dood onmerkbaar dichterbij
je laatste lippen om dat te verwoorden
Pieter Luykx (Ginneken 1935) woont in Breda, waar hij werkzaam was als docent pedagogiek. Van hem verschenen verschillende dichtbundels en hij publiceert in literaire tijdschriften in Vlaanderen en Nederland, waaronder met enige regelmaat Brabant Cultureel.
Beeld > Hans Lodewijkx
© Brabant Cultureel 2021