Kunstenaars & coronavirus #4

De uitzonderlijke tijd waarin we nu leven is niet alleen ontregelend, maar inspireert ook. Op verzoek van de redactie laten beeldend kunstenaars, die eerder aan het woord kwamen in de serie Atelierbezoek, de komende weken zien wat de coronacrisis bij hen losmaakt. Vandaag deel 4.

Marieke Peters

De maanden maart en april zijn voor mij heel enerverend geweest. Er werden verschillende exposities en kunstprojecten afgelast waar ik het afgelopen jaar aan had gewerkt. Ook diverse galeries die mijn werk vertegenwoordigen werden tot nader order gesloten of waren maar beperkt open voor publiek vanwege Corona. Jammer maar begrijpelijk. 

Voor iedereen zijn het ingewikkelde tijden en dus ook voor mij. Door deze situatie ben ik anders gaan kijken naar de dingen die vanzelfsprekend zijn. Dat brengt onzekerheid met zich mee, maar heeft ook voordelen. Zo heb ik nu ineens meer tijd en ruimte om ideeën op te pakken die al langer in mijn hoofd sluimerden, maar waar ik nooit aan toe ben gekomen. Heb ik mijn website geüpdatet met nieuw werk dat voor de verschillende exposities bedoeld was, ben ik bezig met de schetsen voor een glas-in-lood raam en heb ik mijn atelier opgeruimd. Bij het laatste kwam ik een aantal bakken tegen met heel veel kleine stukjes glas… waar ik een idee voor kreeg.

Bij het snijden van glas voor de verschillende glazen objecten van de afgelopen jaren, blijven er altijd vele kleine ‘onbruikbare’ stukjes glas over. Deze wilde ik niet weggooien, maar kijken of ik ze ooit nog voor een ander project kon gebruiken. Een gedeelte daarvan heb ik kunnen verwerken in een serie glazen werkjes die ik ‘Patch up nature’ heb genoemd. Vele van deze werkjes hebben via mijn website een nieuwe eigenaar gevonden, waardoor ik weer financiële ruimte heb gekregen om materiaal te kopen voor nieuw werk.

Stilletjes aan beginnen galeries nu weer beperkt open te gaan. Musea zijn vooralsnog gesloten, maar er komen ook steeds meer nieuwe initiatieven vanuit expositieruimtes in de 1.5 meter-samenleving. Zo ben ik gevraagd om in juni en juli aan een expositie deel te nemen in de Willem Twee Kunstruimte in ’s-Hertogenbosch waarin werk van verschillende kunstenaars te zien zal zijn in het thema ‘Verbondenheid’. Een speciaal initiatief om Bossche kunstenaars in deze periode te ondersteunen. Ik ga daarvoor een nieuw werk maken van glas. In het werk verbeeld ik een herinnering uit mijn jeugd waarin ik altijd veel troost heb gevonden. Het zal bestaan uit verschillende glaspanelen ingebrand met een combinatie van zeefdruk en geschilderde glaspoeders. Exposities en projecten zoals deze, daar kijk ik erg naar uit.

Lees terug > atelierbezoek Marieke Peters

Willy van Bussel

Rond deze tijd zou een expositie van International Academy of Ceramics (IAC) openen in Beijing in China. Daarna zou de expositie doorreizen naar Lapland, waar ook een congres georganiseerd zou worden. Daar zou ik naartoe gaan, maar dat gaat nu allemaal niet door. Ik had het transport al klaar staan, toen het coronavirus uitbrak. Gelukkig had ik het nog net niet verstuurd.

Een groepsexpositie in De Tiendschuur in Tegelen waar ik aan deelneem is nu gesloten, maar wordt verlengd, zodat het werk straks weer te zien is. Twee workshops die ik zou geven, een in Barcelona en een in Abcoude, zijn uitgesteld. Nieuwe data zijn nog niet bekendgemaakt.

Momenteel heb ik last van een schouderblessure, waardoor ik geen nieuw werk kan maken.

Lees terug > atelierbezoek Willy van Bussel

Hetty Oom

Het Textiel Festival in Leiden, waar ik aan deel zou nemen is uitgesteld naar mei 2021. 
Verder ben ik al even bezig met een partij oude linnen garens waar ik ondergronden van maak en ze vervolgens weer bewerk. Ik ben aan het zoeken naar een vrijere vormgeving en maak veel proeven. 
De laatsten daarvan heb ik gepresenteerd als een herbarium blad, met vermelding van de verf waarmee de proeven bewerkt zijn. Dit was begin maart en ik had net besloten even een pas op de plaats te maken.

Verwelken, verkleuren, verschrompelen, vervormen etc. Ondanks het versomberen boeit mij de schoonheid. Maar hoe verbeeld je dat? Conserveren, koesteren?
Door de snelle droging van de blauwe zon verwonder ik me over de bloemen uit het najaar die weer wortel geschoten hebben en weer kleine plantjes geworden zijn. Zo mooi dat ik ze nog steeds geen aarde heb gegeven. Tulpen van een paar weken geleden lijken ondersteboven/binnenstebuiten te hangen. Trotse stamper met meeldraden fors in de lucht en de bloemblaadjes als dansrokjes naar beneden. Sinaasappelschillen verdrogen binnen een dag en nemen eigen vormen aan, terwijl de kleur mooi oranje blijft en de schil op fluweel gaat lijken. Alles leg ik fotografisch nauwkeurig vast en ik verwonder me over de schoonheid. Dit wil ik gaan vertalen. Hoe? Wordt vervolgd!

Lees terug > atelierbezoek Hetty Oom