De uitzonderlijke tijd waarin we nu leven is niet alleen ontregelend, maar inspireert ook. Op verzoek van de redactie laten beeldend kunstenaars, die eerder aan het woord kwamen in de serie Atelierbezoek, de komende weken zien wat de coronacrisis bij hen losmaakt. Vandaag deel 2.
Gerard Engels
In mijn geval is de lockdown wel heel speciaal omdat ik de meeste contacten in Nederland heb en de grens met België echt is gesloten. Ik kan niet naar familie en vrienden, ik kan naar geen enkele galerie, ook niet in België, want het is geen essentiële verplaatsing. En hier waren tot deze week alle winkels dicht, zelfs voor een stukje schuurpapier kon ik al nergens terecht! Dus geen galerie, geen materiaal, geen gieterij, niets. Alleen maar iets doen met wat je nog hebt, atelier opruimen, onderhoud, inventariseren, oud werk opnieuw bekijken, restaureren. En opnieuw genieten, dat wel.
Ik heb mijn vroegere werk, dertig jaar en ouder, maar weer tevoorschijn gehaald en mij verwonderd over de vergankelijkheid van idee en materiaal. Ik ben weer aan het hakken in hout en steen, heerlijk!
Bijgaande foto laat een oud beeld zien, ongeveer 35 jaar geleden gehakt uit sluisdeurenhout, zwart eiken. Zwaar door de tijd aangetast maar daardoor op de een of andere manier zo bijzonder mooi geworden en … zoals ik het zelf nooit zo had kunnen maken! Ik probeer nu om het toch enigszins te conserveren omdat het wel erg kwetsbaar is geworden, maar dat heeft natuurlijk ook wel iets.
Oké, commercieel is het nu minder maar ik heb wel extra tijd voor beelden en projecten waar ik eerder niet aan toe kwam!
Lees terug > atelierbezoek Gerard Engels
Lucas Silawanebessy
met betrekking tot exposities is het een wonderlijke situatie waardoor ik/wij allen in een culturele constipatie zijn beland, er is veel uitgesteld… nu zijn er allerlei digitale opzetjes…
daar de beelden maar blijven komen, ga ik met grote regelmaat naar mijn atelier om te werken, het is geen dwang maar een onstilbare honger naar beelden…
geïnteresseerden cancelen in samenspraak hun bezoek, dus komen zij nu ook niet naar het atelier, waardoor een eventuele verkoop uitblijft…
‘blue worlds’, een collage van 40 x 30 cm op museumkarton in acrylverf,
oude meesters uit de Renaissance waren de inspiratiebronnen,
door het strijklicht lijkt het beeld van opzij te zijn waargenomen,
echter, de uitgestanste gaten corrigeren de waarneming;
verschillende blauwe werelden zijn onderling met elkaar verbonden op een wit fond…
Lees terug > atelierbezoek Lucas Silawanebessy
Margot Homan
Gipsen beeld, 43 cm hoog, zal in brons worden gegoten.
Ik heb nog geen titel gevonden die bij het beeld past.
Eigenlijk is er nauwelijks verschil met mijn normale werkritme, behalve dat ik het contact met familie en vrienden mis en ik ook niet naar Italië kan om te werken en daar kunstenaarsleed en leven kan delen.
Mijn werk is erg arbeidsintensief en daarom breng ik altijd al veel tijd alleen door in mijn atelieruniversum. De uitdrukking die ik zoek in mijn sculptuur heb ik niet zomaar gevonden; het is vrijwel altijd een hele zoektocht. Dan ervaar ik mijn werkruimte als een kosmos met eindeloze mogelijkheden. Na zovele jaren kunstenaarschap ben ik wel enige financiële onzekerheid gewend… Het is altijd goed gekomen. Bovendien heb ik een buffertje op kunnen bouwen. Maar ik moet er niet aan denken mijn atelier uit te moeten (dat doe ik daarom ook maar niet). Veel is afgelast maar gelukkig zijn mijn beelden vanaf half mei te zien in de beeldentuin van Galerie Lieve Lambrechts in België en vanaf 12 september in het museum MUSiOM in Amersfoort. En mijn vaste galeries met werk in stock zijn ook gewoon open.
Lees terug > atelierbezoek Margot Homan