door Herman Coenen
(dinsdag 16 april 2019)
Iets als ondergrondse schimmeldraden
ongrijpbaar voor het technologisch regiem,
moet het zijn dat de tien jaar oude lijsterbes,
jong gestorven en vanmorgen achter je huis
in stukken uiteen gezaagd, verbindt
met de twaalf eeuwen oude eikenstammen
onder de nok van het Middeleeuws heiligdom
die gisteren in een laaiende vuurzee
tot as en rook vergingen. Grillig spel van de tijd
vastbesloten ons scherp te houden: bemin, koester,
maar hecht je niet, niet aan het oervertrouwde,
door miljoenen gedragen en vereerd,
niet aan het tere, verscholen bij je achterraam.
Je meent er recht op te hebben, dat wat onomstotelijk
van oudsher lijkt te staan, dat wat als een vleugje adem
door je heen glijdt – het is je slechts gegeven als spiegel,
zie de weg van al wat is, jouzelf temidden daarvan.
(Beeld: Draadmodel met 3D pen door Anneke Vervoort.
Foto Gemma Kessels)
© Brabant Cultureel 2019