door Kees Hermis
Vervreemding
Het land ligt in verschoven perspectief
het dorp, de bomen en de weg
het huis waar ik ooit woonde
door sluiers van verleden zoek ik naar
ankerpunten maar zie een geplooid heden
in een mij onbekende staat
een lange tijd die ik niet deelde
is over de dingen heen gewaaid
wat ik ervan onthouden heb is vandaag
anders of verdween
een oude werkelijkheid die weggegroeid
niet meer bestaat en tegelijk levend
voor mij opengaat
Illustratie Mieke Driessen
Tijdverdrijf
We komen later thuis vandaag
nemen de tijd voor oponthoud
dat niet voorzien is, ongedacht
rapen fossielen op uit wat
door zee is aangespoeld
zeesterren, egels, vissen
verliezend ons aan een verleden
van enkele miljoenen jaren
vergeten we het heden
lezen elkaar voor uit wat wij
vinden aan versteende geschiedenis
en uitgestorven leven
boven ons hoofd krijsen meeuwen
de branding ruist, wat is een uur
hier op de schaal van eeuwen
omdat met het stellen van die vraag
het antwoord is gegeven
komen we later thuis vandaag
Illustratie Mieke Driessen
Terugkerende tijd
Door het membraan van mijn geheugen
lekken herinneringen
het zicht op de witte wintertuin
loopt vol zomeraugustuslicht
een jongetje van amper tien roert
met zijn schepnet in een sloot
op zoek naar salamanders, boven zijn hoofd
het hese roepen van een wielewaal
vertrouwd met polderland en hoge lucht
slentert hij argeloos naar huis
kijkt na meer dan een halve eeuw
niet zonder weemoed door mijn ogen
ziet met een lichte huiver hoe
in de tuin een windvlaag valt
en in een warreling van droge sneeuw
het beeld van toen vervaagt
Illustratie Mieke Driessen
Wording
Je was als een watermerk in vliesdun
papier dat tegen het licht pas
leesbaar wordt
een ongeschreven gedicht dat nog
naar woorden zoekt, niet weet
hoe het zal heten
zwevend vermoeden dat bestond
allang voor het in vlees en bloed
een eigen lichaam vond
en naamloos ongeboren wachtte je op
bevrijding uit de vliezen van
vruchtwater, moederland
toen kwam de vloed, de nachtstand
opgeheven, je spoelde ongeschonden aan
op de adem van leven, veilig geland
Kees Hermis (Hulst 1941) woont in Sint-Oedenrode en was werkzaam in het onderwijs, maakte houtsculpturen en debuteerde in 1977 met de dichtbundel ‘Vrijgesproken’, gevolgd door vele andere bundels en gedichten in literaire tijdschriften.
© Brabant Cultureel 2018