door Joep Eijkens
Joep Eijkens gaat nooit de deur uit zonder camera. Er valt onderweg ook zoveel te zien dat hij wil vastleggen – van bijzondere mensen tot rare plekken, van mooi licht tot kauwen in een kloostertuin. Voor Brabant Cultureel maakt hij deze rubriek waarin tekst en fotografie worden gecombineerd.
Naar nergens
En dan opeens zie ik een stukje Tilburg dat ik nog nooit eerder gezien heb. Ik ben in de stad geboren en getogen en heb er duizenden kilometers rondgelopen en rondgefietst zonder dit op te merken. Dat overkomt me maar af en toe. Dat ik dit niet eerder gezien heb, denk je dan. Het heeft te maken met gewoontes, steeds dezelfde weg nemen, en ook met een routineuze blik, niet echt kijken.
Het overkwam me afgelopen carnaval. Ik had die zondag al honderden foto’s gemaakt tijdens de optocht, zoals gewoonlijk op de eerste plaats van mensen en gezichten. Na afloop liep ik aan het einde van de middag naar huis via de Heuvelstraat. Na alle drukte en oorverdovende muziek was deze Kalverstraat van Tilburg een oase van rust. Er liepen kleine groepjes carnavalsvierders, maar veel werd er niet gepraat, laat staan geschreeuwd. Op zeker moment keek ik rechts een zijstraatje in en zag daar een laatste snipper zonlicht op het wegdek vallen. Waar kwam dat licht vandaan? Ik wandelde het straatje in. Rechts boog het af naar een zonbeschenen steegje dat Kerkpad blijkt te heten. Aan het eind daarvan zag ik inderdaad de toren van de Heikese kerk, zoals ik hem nooit eerder zag. Maar het mooiste vond ik de mysterieuze pijl boven mij op een rond lopende muur. Een pijl die ongetwijfeld ooit de weg wees naar een of andere winkel, maar die nu naar nergens lijkt te wijzen.
© Brabant Cultureel 2018