door Pieter Luykx
begijnhof Breda 750 jaar
hier in dit hof, hier leefden zij hun stille
lotgevallen, de eeuwen door, de dagen waren
soms heel blauw, soms grijs, maar zij vergaten
nooit hun leven hoger uit te bouwen,
om meer dan woorden kwamen zij bijeen,
een streepje hemel hoopten zij, verzorgden
hun manier van heilig minnen, geen woord was
op hun tong, of zie, Hij kende het volkomen,
hier woonden zij en zetten er de stilte aan
in schoonheid uitgerold, zij onderwezen,
werkten, zij zorgden trouw en met bekwame
hand voor zieken en bejaarden,
de schaduw boog zich over hen,
de dag van het verleden was gekomen.
zonnige dagen
heel sierlijk bewogen je handen, te
bloeiend aanwezig om daar zomaar stil,
ik dacht als ze mij zouden wachten, dan
grijp ik niet in of schud ze niet af,
ik joeg op je woorden en haalde ze op,
ik brak er doorheen om het diepste te
smaken, ik wou al je woorden herhalen,
er gebeurde niet meer dan wat kon, je
legde je hand op die dagen, die zonnige
dagen, waarin het niet ophield, die zomer,
waarin je nog niet was gestorven.
Pieter Luykx (Ginneken 1935) woont in Breda, waar hij werkzaam was als docent pedagogiek. Van hem verschenen verschillende dichtbundels en hij publiceert in literaire tijdschriften in Vlaanderen en Nederland, waaronder met enige regelmaat Brabant Cultureel.
© Brabant Cultureel – 2017