Zangeres Aswintha Vermeulen: grote gebaren en bombastische fantasiewerelden

Aswintha Vermeulen is een veelgevraagd zangeres in de showwereld. Ze begon in het kerkkoor, want haar muzikale roots liggen in de eerbiedwaardige Schola Cantorum, het koor van de Sint-Jan in Den Bosch. Tegenwoordig is de wereld haar podium.

door Joke Knoop

Aswintha Vermeulen (’s-Hertogenbosch 1985) is één en al werveling. Lichtvoetig komt ze de Verkadefabriek binnen, het culturele knooppunt in Den Bosch. De zangeres blijkt een sprankelende spraakwaterval: expressief, uitbundig, energiek. Zij trekt, gewild of niet, de aandacht naar zich toe. Het wordt in één klap duidelijk dat hier een ervaren podiumkunstenaar zit die gewend is aan publiek.

Vermeulen speelt, zingt en acteert in grote shows. Zij treedt op in spectaculaire theaterproducties in Duitsland en ze vaart wel in glamourrollen bij het entertainment op cruiseschepen. En sinds 2012 is ze ook regelmatig te zien bij Close Act in Tilburg. Het gaat crescendo met de dramatische mezzosopraan. Zij voelt zich op het podium als een vis in het water. “Ik sta liever voor een zaal met vijftienduizend mensen dan dat ik een kopje thee drink met een kleine groep onbekenden. Ik ben meer mezelf op het podium dan er buiten. Hoe dat komt? Omdat de theaterwereld veilig is voor mij. Hoewel je ook moet improviseren, staat de grote lijn vast en dat biedt veiligheid.”

Schola
Het lijkt onmogelijk, maar deze uitbundige vrouw was op de basisschool een verlegen meisje. Ze had het er niet fijn: gepest om haar tint, om haar voorkeur voor klassieke muziek. Haar grote bos krullen hield ze in toom door die streng om het hoofd te binden. Als haar moeder klassieke muziek liet horen, bij voorkeur grote duetten, klom zij op een stoel en dirigeerde ze haar denkbeeldige orkest. Maar dat speelde zich af binnen de veilige muren thuis. Op school bleef ze timide totdat Schola Cantorum haar opmerkte.

Schola Cantorum zoekt elk jaar op een aantal basisscholen in ’s-Hertogenbosch getalenteerde kinderen voor het koor van de Bossche kathedraal. De negenjarige Aswintha wordt geselecteerd. Het zingen in het koor is voor haar een openbaring. Het bedeesde meisje verdwijnt, het stotteren stopt bij het zingen. Er gaat een nieuwe wereld open.

Zij is dertien als ze haar eerste uitvoering beleeft. Aswintha: “De Titanic. Een drama. Bij het oefenen, op het podium, stond ik met het hoofd naar beneden, naar de vloer te kijken. Ze zeiden tegen mij: je hoeft dit niet te doen.” Terwijl Aswintha dit vertelt, recht ze haar rug alsof ze terug is in de tijd. “Dan wilde ik per se toch die rol en dan ging ik er voor.”

Mannenrol
Vermeulen gaat naar het Sint Joriscollege in Eindhoven, naar de dramaklas waar ze een flinke rol in de musical Hair krijgt. “Mijn eerste grote solo, een mannenrol. In mijn beleving was dat een megagrote productie. Ik stond op de poster, voor het eerst met de haren los. Ik weet nog dat ik dacht: wat veel haar.” Tijdens haar collegejaren doet ze podiumervaring op.

Na het college schoolt ze haar stem aan de Fontys Academie (muziektheater) in Tilburg en vervolgens aan het conservatorium in Utrecht, waar zij cum laude afstudeert. En na de postuniversitaire opleiding muziektheater van Associated Studios in Londen volgen nog verschillende masterclasses en de zomerschool van de Royal Academy of Music in Londen. Vermeulen bekwaamt zich in dansen (tot en met acrobatiek) en acteren. Haar zangpedagogen zijn niet blij met deze versnippering van haar talent. “Ik moest me van hen focussen op één ding, maar dat lukte me niet. Ik heb er voor gekozen om niet de beste te worden in één discipline. Dat is een goede keuze geweest, want vanaf dat moment kwam er meer werk binnen. Ik mix van alles: klassieke, Japanse, Indiase liederen, jazz, pop. Ik ben een duizendpoot, zolang het niet beeldend is. Ik kan van alles een beetje. Ja, ook zingend door de lucht vliegen.”

Kunstklimaat
Haar keuze om in alle disciplines thuis te zijn, legt haar geen windeieren. ”Ik hoef minder te auditeren, ik word gevraagd. Ik kan er de laatste jaren goed van leven. Dat lukt je niet als je in één straatje blijft. Ik ben bereid alles aan te pakken, dus ook zingen op festivals, feesten. Het is een onzeker bestaan, maar er is wel degelijk werk. Het beroerde kunstklimaat in Nederland? Ik spreek niet van een slecht kunstklimaat. In vergelijking met Duitsland? Duitsland is voor mij gemakkelijker. In Nederland vragen mensen me wel eens wanneer ik een echt vak ga leren. In Duitsland zijn de reacties heel anders: wat gaaf, tof. De salarissen zijn er gemiddeld hoger en er is meer werk. In Nederland is er niets meer na De Nederlandse Opera of Joop van den Ende. In Duitsland is op elk niveau wel iets. Maar als je vergelijkt met Polen, dan is het daar weer veel slechter dan in Nederland.”

Vermeulen schittert vooral in de showwereld, hoewel ze is opgeleid in klassieke zang. Z e houdt van klassieke muziek maar wil zich niet uitsluitend richten op die wereld. “Het niveau ligt extreem hoog in operarollen. Als ik dat zou willen, moet ik er te veel voor laten. Grote operarollen bieden bovendien weinig ruimte voor eigen interpretatie; je zit strak in het stuk.” Het koor van de opera? “Nee, ik wil niet opgaan in een koor. Dit vak kies je niet omdat je niet gezien wil worden.” Het is hard werken in de showbizz. En nu even vakantie, want dat is er de afgelopen zes jaar niet van gekomen.

Haar droom? Het zingen van de altpartij in de Mattheus Passion. Maar bovenal werken bij Cirque du Soleil. Ze heeft onlangs gesolliciteerd en is ver gekomen. Over twee jaar kan ze het opnieuw proberen. De magische wereld van Cirque du Soleil, de verhalen, de spektakelstukken. Dat alles trekt haar. “Ik kan veel, zingen, dansen, stuntvliegen, ik hou van grote bombastische fantasiewerelden.”

Leeftijd
In haar officiële cv ontbreekt haar leeftijd. Een bewuste keuze, want 31 levensjaren kunnen een barrière zijn voor bepaalde rollen. “Ik ben nu vaak de heks of de boze koningin en dat wil ik graag. Voor je vijfendertigste zijn er (bij)rollen in Carmen of de Barbier van Sevilla. Ik zit nu in een tussenperiode. Natuurlijk heb ik vaker blessures, ben ik vaker oververmoeid dan toen ik jonger was. De helft van mijn collega’s stopt er mee op mijn leeftijd. Het is fysiek heel erg zwaar, net als topsport. Ik moet mijn lijf voortdurend trainen. Stemplooien zijn ook spieren. Dat trainen houdt nooit op. Ik ga er altijd voor honderd procent in. Ik ben een harde werker en heb doorzettingsvermogen. Dat is tegelijk mijn sterke en mijn zwakke punt.”

Onvermijdelijk schrijdt de tijd voort. Vermeulen ziet dat als een uitdaging. “Straks gaan er weer nieuwe deuren open. Nu zijn het de shows. Ik hou van die mix van muziekstijlen, de fantasiewereld, het grootse gebaar. Ik hou van de schmink waardoor je transformeert tot een ander wezen. Ja, ik hou van glamour. Ik ben gek op hoge hakken, ik heb een verzameling glamoureuze kleding. Dat hele plaatje, dat je in een fantasiewereld bent.”

Of ze een voorbeeld heeft? Natuurlijk bewondert Vermeulen meerdere artiesten. Eén springt er uit: de Amerikaanse zangeres en actrice Audra McDonald, meervoudig Tony Award winnares. Ook zij zingt zowel klassiek als musical. Ook zij heeft een lichtbruine huid en is een dramatische mezzosopraan, Audra McDonald slaagt erin gecast te worden voor rollen waarvoor meestal alleen witte mensen worden gevraagd en doorbreekt stereotypen.

Of dat alles Vermeulen ook gaat lukken, is ongewis. Een ding is zeker: “Ik blijf in het theater tot ik sterf. Niet alleen als uitvoerende, ik wil in de toekomst meer coachen en meer aan de makerskant staan. Ander toekomstbeeld? Reizen. Ik ben met de cruises op veel plaatsen in de wereld geweest, maar ik heb voornamelijk water gezien.”

Aswintha Vermeulen trad op als lead singer in de (musical)shows Imperio, Indonesian Malam, Let’s Celebrate E.P… Ein Musikalischer Weihnachtstraum, Waterloo Reloaded, Mysteria, Emozione, Scrooges abenteuerliche Reise, De Mikado, Romeo and Juliet, The Last Judgement en in de opera’s Grete Minde (S. Matthus), Een magistraat van groot formaat (J. Offenbach).

www.aswintha.com

© Brabant Cultureel 2017