Geen bekender schuinsmarcheerder dan Don Juan, geen bekender opera dan Don Giovanni en geen dreigender figuur dan de Stenen Gast. Wie dus nu nog Mozarts Don Giovanni durft te programmeren, moet van goeden huize komen. De Nederlandse Reisopera doet dit.
door Camiel Hamans
Is het omdat Nicolas Mansfield, de directeur van de Reisopera, het stuk aan dames in handen heeft gegeven? Niet alleen regisseur Jo Davies en dirigent Julia Jones zijn vrouw, eindelijk eens. Zelfs de tweede dirigent die een zestal voorstellingen voor haar rekening neemt is een piepjonge, bewegelijke dame, Yura Yang, die net over de grens, in Gelsenkirchen als repetitor met ‘dirigeerverplichting’ onder contract staat. De publiciteit mag dan wel suggereren dat het de vrouwelijke touch is, die een ander licht werpt op het masculiene verhaal van de eeuwige verleider – en misschien helpt de visie van Jo Davies om de dames, wier roosje stiekem door de versierder geplukt is, niet alleen als slachtoffer te zien, maar ook als meisjes en vrouwen die wel eens trek hebben in een avontuur. Maar of er echt zoiets bestaat als een feministische Fis mag toch betwijfeld worden.
Maar ook zonder gendertheorie, is de Don Giovanni van de Reisopera aantrekkelijk: fris, grappig, beeldend, goed gezongen, goed gedanst en goed gespeeld. Precies, zoals Mansfield, zijn uitvoeringen wil: een mooie, inspirerende avond, die bijdraagt aan een aangenamer klimaat. Daarmee gaat de Reisopera, ook al beschikt het ensemble over nauwelijks budget, volgend jaar unverfroren door. Drie nieuwe opera’s staan geprogrammeerd. Een overbekende, La Traviata, een spannende, die lastig te ensceneren is, Wagners Fliegende Holländer, en een nieuw ontdekt oudje, Siroe, Re di Persia van Johann Adolph Hasse, waarop specialisten in de bak, op het toneel en in de zaal hun tanden kunnen stukbijten.
Don Giovanni door de Nederlandse Reisopera. Foto: Marco Borggreve
De reisopera heeft zich na Halbe Zijlstra’s kaalslag met onvermoede veerkracht opgericht en maakt er wat van. Eén kritiekpuntje: de Reisopera gaat een veelbelovende vierjarige samenwerking aan met Consensus Vocalis, het koor van Klaas Stok, wordt begeleid door de betere Nederlandse regionale orkesten, maar waar blijven de Nederlandse solisten, dirigenten en regisseurs? Het talent van Nederland zit toch niet uitsluitend in de bak?
Don Giovanni door de Nederlandse reisopera, nog te zien in Rotterdam en ’s-Hertogenbosch, 1 en 4 april. Aanvang 19.30.
© Brabant Cultureel 2017