door Joep Eijkens
Ik weet niet wanneer ze ermee begonnen zijn, maar al minstens vijftien jaar kent de Tilburgse kermis een aparte afdeling die Nostalgische Kermis wordt genoemd. Je vindt er prachtige, oude draaimolens, een spiegeltent en kijkattracties zoals de Muizenstad. Ook de lage entreeprijzen doen aan vroeger denken. Kleine kinderen vormen de belangrijkste doelgroep.
Interieur kermisattractie Tilburg, juli 2016. Foto Joep Eijkens.
Dit jaar was de Nostalgische Kermis ondergebracht op het Koningsplein. Door een hoge poort ging je er binnen. Ik bezocht er een Flea Circus – helaas zonder echte vlooien – en een van buiten prachtig ogende attractie die luisterde naar de naam Das Land des Lächelns. Achter de kassa zat een jongen publiek te trekken met teksten in de sfeer van: “Nog nooit beleefde u zoveel plezier als hier.” En het kostte maar één euro. Toch liepen de meeste mensen aan de tent voorbij. Een enkeling bleef wel even staan, maar ging dan toch weer verder.
Nou valt er steeds minder te lachen in onze wereld, dus ik wilde er graag een kijkje nemen. Bovendien wilde ik de jonge ondernemer laten zien dat hij niet voor niets zijn best had gedaan. Nauwelijks was ik binnen of ik bevond me in een donkere ruimte en zag een stel palen aan het plafond hangen. Lachen? Het deed eerder denken aan een spookhuis. Ik leek alweer op weg naar buiten toen plots een deur opdoemde die toegang bleek te geven tot een kale, helverlichte ruimte vol lachspiegels. Op de lijsten stonden Duitse teksten als “Lachen bringt Freude”, “Lachen ist gesund” en “Lachen vertreibt Kummer und Sorgen”. Ik keek naar mezelf en zag dat ik niet lachte. En alsof ik betrapt werd was daar de boodschap “Wer nicht lacht ist selber Schuld!”
Voordat ik de ruimte verliet, las ik nog dat het lachspiegelpaleis in 1922 gebouwd was. Duitsland anno 1922… niet bepaald een Land des Lächelns… Hoe was ook weer de titel van dat ene boek van Kurt Tucholsky uit 1931? Juist ja: Lerne lachen ohne zu weinen.
© Brabant Cultureel – augustus 2016